Where Independent Music Finds Its Voice

Springen door vurige hoepels: Jeff Fox’s muzikale reis

Jeff Fox, de creatieve kracht achter Jumping Through Fiery Hoops, is een songwriter met een rijke geschiedenis en een diep persoonlijke band met zijn muziek. Afkomstig uit het kleine stadje El Dorado, Arkansas, heeft Jeff meer dan twintig jaar doorgebracht in Athens, Georgia, waar zijn passie voor het maken van oprechte en tot nadenken stemmende liedjes tot bloei is gekomen. Sinds het begin van de jaren negentig heeft Jeff de kunst van het songschrijven verkend, beginnend met opnames op 4 sporen en af en toe een live optreden. Zijn muzikale stijl, geworteld in poprock, is een eclectische mix van invloeden, van klassieke rockiconen als Billy Joel en Hall & Oates tot alternatieve pioniers als Big Star en Gang of Four. Met zijn talent voor verhalen vertellen en liefde voor woordspelingen duikt Jeffs muziek diep in de menselijke ervaring en verkent thema’s als vreugde, strijd en veerkracht. Jeffs nieuwste album Howling At The Wrong Moon, dat op 6 december 2024 uitkomt, zet deze traditie van emotioneel resonerende muziek voort. Het album is opgenomen in zijn thuisstudio en laat zijn evoluerende geluid horen, met nieuwe texturen en arrangementen. De persoonlijke touch van het album strekt zich uit tot het artwork, met de achterkant ontworpen door een goede vriend. In dit exclusieve interview vertelt Jeff over zijn leven, zijn muziek en de reis die hem naar dit spannende moment heeft gebracht. Van zijn eerste muzikale inspiraties tot de verhalen achter zijn liedjes, maak kennis met het hart en de ziel van Jumping Through Fiery Hoops.

WhatsMusic.de Logo

Tell us about yourself, who are you and where do you come from?

Mijn naam is Jeff Fox. Ik ben opgegroeid in een klein stadje genaamd El Dorado, Arkansas. Op mijn 22e of 23e belandde ik in Athens, Georgia en ik woon hier nu al zo’n 26 jaar. Ik schrijf veel liedjes en ik doe mijn best om ze te documenteren, maar ik heb een fulltime baan als onderhoudstechnicus voor het schooldistrict in Athens. Ik ben meer dan 10 jaar getrouwd, heb een dochter van 25 en een klein huis in Winterville, GA dat ik de afgelopen drie jaar heb verbouwd. Ik heb er veel aan gedaan, maar er is altijd wel een deel dat nog in aanbouw is. Voordat ik een veredelde klusjesman werd, heb ik bijna twintig jaar in verschillende restaurants in Athene gekookt. Ik genoot van het koken, maar de uren maakten het bijna onmogelijk om een leven buiten het werk te hebben. Buiten het werk betekent voor mij liedjes maken en opnemen, iets opbouwen uit het niets en zoveel mogelijk van het leven genieten in de tijd die ik nog heb in het universum.

How was your passion for music born? Who are your idols?

Net als de meeste mensen die schrijven, hoorde ik de Beatles toen ik een kind was en was ik gecharmeerd. Als tiener had ik het geluk dat ik een goede gitaar kon kopen en vrienden kreeg die ook mijn passie voor muziek deelden. Die vrienden en ik begonnen onze eerste band, die was geĆÆnspireerd door 80’s metal, toen we 15 of 16 waren. Na de middelbare school gingen we allemaal onze eigen weg en door de bands Soundgarden en Nirvana werd ik blootgesteld aan een hele wereld van muziek die niet echt de lof kreeg die het verdiende. Ik kwam in aanraking met Mission of Burma, Nick Lowe, Warren Zevon, Modest Mouse, Harry Nilsson, Yo La Tengo, enzovoort, waardoor mijn honger naar interessante en goed gemaakte muziek een bodemloze put werd.

What kind of music do you do?

Ik wil niet cryptisch of ontwijkend zijn, maar ik weet niet precies wat mijn muziek is. Het is zeker poprock, maar ik heb de neiging om zoveel mogelijk van mijn invloeden mee te nemen in wat ik schrijf als mijn brein toelaat. Tegenwoordig ben ik geĆÆnteresseerd geraakt in synths en arrangementen die verder gaan dan de basis gitaarrock die ik altijd heb gemaakt en waar ik altijd naar heb geluisterd. Op de een of andere vreemde manier ben ik net zo beĆÆnvloed door “uncoole” muziek van Billy Joel en Hall & Oates als door Big Star, the Replacements of Gang of Four.

What is the most important song for you? What message do you want to convey to the listener?

Een van mijn favoriete liedjes ooit geschreven is “Angel From Montgomery” van John Prine. De manier waarop hij een ietwat onsentimentele houding uitdrukt vanuit het oogpunt van een vrouw aan het eind van haar dagen is absoluut geniaal. In het nummer kijkt ze gewoon terug op haar leven, zonder ego, en beoordeelt ze gewoon de realiteit in eenvoudige bewoordingen die iedereen kan begrijpen. Ik denk dat wat de meeste songwriters in wezen hopen over te brengen, een universele waarheid is. In dat liedje denk ik dat de universele waarheid is dat we allemaal denken dat we speciaal zijn, maar dat we slechts een heel klein onderdeel zijn van het leven op aarde.

Why should a listener who doesnā€™t know you listen to your music?

Ik hoop dat mensen die genieten van de woordspelingen die komen kijken bij het eerlijk uitdrukken van de vreugden, worstelingen, overwinningen en ongelukkige nederlagen van de menselijke conditie, zich door mij lang genoeg willen laten meenemen in mijn standpunt om een gemeenschappelijke basis te vinden. Ik hoop ook dat ik mensen kan helpen om te blijven proberen de beste delen van zichzelf te vinden.

What are your future projects? Where do you see yourself 5 years from now?

In de toekomst hoop ik dat ik nog leef en het geluk heb om liedjes de wereld in te slingeren die ergens contact maken met iemand die dat nodig heeft. Als het maar Ć©Ć©n persoon is, dan is dat maar zo. Ik zou dat als een overwinning beschouwen. Ik hoop liedjes te kunnen blijven deconstrueren op steeds interessantere manieren met wie en wat dan ook. Uiteindelijk zou ik graag weer shows willen geven als ik het geluk heb om mensen te ontmoeten die kunnen en willen ondersteunen wat ik te bieden heb.

Tell our readers a funny episode that happened in your career as an artist.

Ik zat ooit in een band die ik niet zal noemen met een goede vriend van me en zijn vriendin. Er waren veel ruzies en dergelijke, maar als het goed was, was het echt goed. Ik was de bassist in deze band en mijn vriend was de drummer. Tijdens de opnames van het enige album dat we ooit maakten, zaten hij en ik samen in een opnameruimte achtergrondzang te doen. Terwijl we wachtten op onze stukken, deden we belachelijke dansjes op de muziek die door de koptelefoon kwam. Tot die belachelijkheid behoorde ook air humping, zoals het klinkt, suggestief stoten met niets in het bijzonder. Het kostte ons veel moeite om niet in de lach te schieten en zo de takes te verpesten. Later beschuldigde de vriendin van mijn vriend hem ervan dat hij een affaire met mij had, wat niet eens in de buurt van de werkelijkheid kwam. Hij was als een jongere broer voor me en het zou in onze ogen incest zijn geweest. Geen van ons beiden dacht ooit zo over de ander. Ik denk dat de beschuldigingen hem op dat moment pijn deden, maar achteraf, nu die twee meer dan tien jaar geleden uit elkaar zijn gegaan, stel ik me, als ik naar die opnames luister, het luchtstoten en de kameraadschap van die dag voor en ik moet er elke keer weer hardop om lachen. Dit verhaal is waarschijnlijk alleen grappig voor mijn vriend en mij, dus mijn excuses, maar het was het eerste wat in me opkwam. Bij veel van mijn grappige herinneringen voelt het alsof je de betrokken persoonlijkheden moet kennen.

Note for Artists:

Are you an artist looking to share your story? You can submit a free interview on WhatsMusic.de and get featured on our platform! It’s a great way to connect with fans and showcase your music. Don’t miss this opportunity to get your music heard!

Submit your Interview!